Kitaplar ve ben

Bugün facebookta öyle sayfalara bakarken bi fotoğraf gördüm. Bir adam birine mesaj yazmış. Ama o nasıl bir mesaj. Benim durumumu özetlemiş resmen. Öyle bi yazmış ki tam benim içimden geçenler. Tabi bende bunu görünce kendi telefonuma yazdım ve ekran görüntüsünü çekip tüm sosyal medya hesaplarıma attım :D İşte bahsettiğim yazı bu;



Lan yeminle aynı ben. Fiziğim güzel değil evet biliyorum. 1.71 boy ,74 kilo ,kemik gözlük ,kötü bir ses ,yaşım da daha 15. Ama davranışlarımı ben gerçekten beğeniyorum. Herkes beğeniyor. Saygılı ,efendi ,ağır başlı ,çalışkan ,zeki ,tatlı ,komik biri olarak tanınırım hep. Dikkat ettiyseniz güzel kelimesini kullanmadım bile. Çünkü güzelliğin zerresi yok. Ama herkes tatlı olduğumu söylüyor. Tek avuntum da bu zaten. Daha öncede az da olsa bahsetmiştim hiç kendime özenmem diye. Okula giderkende formamı giyer saçımı ya arkadan bağlar ya hemen bi topuz yapar ya da açık bırakıp öyle giderim. Öyle sevmem ben yarım saat süslenmeyi.
Hem sevgili arayışında falanda değilim. Zaten ben ne yaparsam ne giyersem ne takarsam takıyım erkekler bana mı bakacak? çevremde o kadar güzel kız var ki erkekler onları bırakıp benimle mi ilgilenecek? o kızlar yüzünden ben hep erkeklerin kız kardeşi olarak kaldım. ama halimdende memnunum. Bugüne kadar hiç sevgilim olmadı ve büyük ihtimalle ömrümün geri kalanında da da asla olmayacak. Olmasın zaten. Arkadaşlarımdan görüyorum aşık oluyolar ya bir kaç hafta çıkıyolar ya bi kaç ay çıkıyolar ya bir iki sene çıkıyolar. Sonunda noluyo? ayrılıyolar. sonra noluyo? ahh ahh ne yaptım ben onaa? niye böyle davrandıı? diye gelip ağlıyolar. yani saçma bişey. zaten ben aşık falanda olamam. olamam yani biliyorum. öyle birine çok bağlanmak falan ıyyy bahsetmesi bile iğrenç. bi insan başka bi insana nasıl aşık oluyo anlamıyorum. saçma bişey. kız arkadaşlarınla gez toz eğlen en geç sekizde evde ol ve sınavlara çalış. işte hayat bu. hem eğlence hemde iyi bir gelecek. daha ne olsun ki?
zaten sözde de yazdığı gibi kitap okumak daha iyi. kitapların içinde kayboluyorum ve orada asla sahip olamayacağım şeylere kavuşuyorum! mükemmel bir aile ,güvenilir dostlar ,sevgi ,saygı ,aşk bunların hepsi kitaplarda varken ve bu devirde gerçeğini bulmak o kadar zorken neden kendimi yoruyum ki?
Şunu da söylemeden geçemeyeceğim ;ben okulda derslerde dersimi işlerim tenefüste ise çantamdan kitabımı çıkarırım ve okumaya başlarım. kitabımı çıkardığım anda dış dünyayla iletişimim kesilir. arkadaşlarım beni hep inek olarak biliyor. ama ben inek değilim. bende biliyorum eğlencenin nasıl bir şey olduğunu ,eğlenmenin yollarını. ama hiç bir arkadaşım kafama göre değil. onların yanında eğlenemiyorum. mesela beni dinlemiyorlar. onlar anlatırken ben onları gerçektende can kulağıyla dinliyorum onların sözlerini bitirmelerini bekliyorum onlar sözlerini bitiriyor tam bir şey anlatmak için söze giriş yapıyorum ki bu defa başka bir arkadaş bir şey anlatmaya başlıyor. üstelik benim anlatacağımı bildiği halde. diğerleride hiç ona sus bu kız bişey anlatacak demiyor. onu dinliyorlar. sıra bana gelene kadar da zaten ders başlıyor. yani bana hiç saygılı davranmıyorlar. ben neden onlarla takılıyım o zaman? açarım kitabımı giderim kendi dünyama...